عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع:
انتقال آب خزر به سمنان فاجعه ای بزرگتر از انفجار اتمی است
لوازم حیوان خانگی: عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع اظهار داشت: در طرح انتقال آب خزر به سمنان میلیاردها پول خرج می نماییم تا كیفیت زندگی مردم را پایین بیاوریم؛ این فاجعه بزرگتر از انفجار اتمی است.
به گزارش لوازم حیوان خانگی به نقل از مهر، محمد درویش در نشست «بررسی انتقال آب مازندران به سمنان» اظهار نمود: نكته ای كه كمتر در طرح انتقال آب مازندران به سمنان به آن پرداخته شده، این است كه چندین كشور در دریای كاسپین سهم دارند و هر گونه بهره برداری باید مورد موافقت همه كشورها باشد.
وی اضافه كرد: اگر فعالیت یك سویه ای انجام دهیم، آب را برداریم و پسماند شورش را برگردانیم؛ یا حتی اگر آب را ببریم و در سمنان شیرین نماییم، روی بوم سازگان دریای كاسپین اثر خواهد داشت و با این كار، به دیگر كشورها كه رویه مشابه را در پیش بگیرند، چراغ سبز نشان می دهیم تا بدون توجه به اثرات فرامنطقه ای، فعالیت های مخرب خویش را پیش ببرند.
عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع ادامه داد: ما بیش از دیگر كشورها در این حوزه صدمه پذیر هستیم، از ظرفیت گرمایی ویژه دریای كاسپین استفاده می نماییم و رویشگاه هیركانی، حیات خویش را مرهون این ظرفیت گرمای ویژه است.
درویش تاكید كرد: درآمد صیادی ما هم معطوف به اینجاست و بخش بزرگی از گردشگریِ ما از این دریا تغذیه می شود؛ اگر این مورد را در نظر بگیریم، این طرح می تواند بسیار خطرآفرین باشد.
وی خاطرنشان كرد: در طرح های توسعه در روسیه چندین طرح سدسازی و انتقال آب روی رودخانه ولگا در نظر گرفته شده است؛ آبی كه ولگا به دریای خزر می ریزد، بیش از سه برابر كل آب قابل استحصال كشور ماست و ۹۰ درصد حیات دریاچه وابسته به آن است؛ اساساً روسیه از اجرای طرح انتقال آب دریای خزر به سمنان حمایت هم می كند تا بَعد برای اجرای طرح های خود مشكلی نداشته باشد.
عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع اظهار نمود: سفیر تركیه در پاسخ به اعتراض ما به سدسازی های این كشور در طرح موسوم به (گاپ) اظهار داشت كه «شما چگونه این اعتراض را دارید، وقتی كه خودتان این همه طرح های انتقال آب روی كارون را دارید، این همه سدسازی كرده اید و این همه طرح های مخرب دیگر را اجرا كرده اید؟» ما هیچ پاسخی نداشتیم به علت بی اخلاقی كه خودمان مرتكب شده ایم، دچار بزرگترین بحران قرن هستیم.
درویش اظهار داشت: نكته دوم این است كه اصولاً پس از انقلاب چندین طرح انتقال آب انجام شده كه یكی از بزرگترین ها طرح «هفت باغ علوی» بود كه هركس كه آنجا را دیده باشد، شگفت زده می گردد كه چگونه در منطقه خشك كویری، چنین طرح هایی اجرا شده است؛ بخشی از حق آبه هریرود به آن اختصاص پیدا كرده و بعدتر هم پروژه بزرگ انتقال آب كوهرنگ كلید خورد، بعد طرح انتقال آب به یزد انجام شد و ۱۰۵ میلیون مترمكعب آب به یزد می رود.
وی اضافه كرد: در زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد، طرح مشابهی برای سمنان شروع شد و آقای روحانی هم كه از همان استان است، این طرح را پیگیری می كند. سؤال اینجاست كه آمایش سرزمین، كجای این فرآیند را دارد؟ آیا باید چشم به راه آمدن رئیس جمهوری مثلاً از كهگیلویه و بویراحمد باشیم تا مشكلات آن استان حل شود؟
عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع خاطرنشان كرد: بیش از ۳۵ درصد مدیران ما از اصفهان می آیند، آیا وجود این رانت كمكی به وضع زیست بوم اصفهان كرده است؟ دیگر مدیران ما با انجام این طرح ها، چه وضعیتی را برای استان خود فراهم نموده اند؟
درویش اظهار نمود: در همدان نیروگاهی اجرا شد كه به حجم عظیمی آب نیاز دارد، درحالی كه چنین پتانسیلی آنجا وجود نداشت و به بزرگترین فروچاله های كشور در فامنین بدل شد؛ حاصلخیزترین زمین های كشاورزی ما از بین رفت و نیروگاه سیكل تركیبی در فارس بر پریشان حالی اهالی دریاچه پریشان افزود.
وی اضافه كرد: چندین رئیس بانك مركزی و وزیر سبب شدند صنعت آب بَری مثل فولاد مباركه را در اصفهان مستقر نماییم و فعالیت های هسته ای را كه هفت برابر آب برترین صنعت یعنی فولاد به آب نیاز دارد، به قلب كویر در نطنز برده ایم.
عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع خاطرنشان كرد: ۳۰۰ قنات را در شرق اشترانكوه در اثر انتقال آب به قم نابود كردیم و بحران حاشیه نشینی آن، نتایج خویش را در شلوغی های اخیر نشان داد؛ اما هنوز هم همین روند مدیریت تداوم دارد.
وی با اشاره به اینكه نیت خِیر كافی نیست؟ پرسید: آیا واقعاً وضعیت یزد و اصفهان بهتر از شرایط پیش از انتقال آب شده است؟ اصفهانی كه به اندازه یك رودخانه كامل زاینده رود، به آن آب منتقل كرده ایم، به ازای هر لیتر آب جدید، ۵ برابر بارگذاری كرده ایم؛ در حالیكه اگر این كار را نكرده بودیم، درد را حس می كردند و تلاش می كردیم مسئله را با روش های خردمندانه حل نماییم.
درویش ادامه داد: بخشی از مصیبتی كه در یزد می بینیم به علت مدیرانی است كه فكر می كنند كاشت یونجه در یزد كه بیشترین تبخیر آب را هم دارد، افتخار است؛ یزدی كه امن ترین استان بود حتی در اردكان كه از امن ترین شهرهای این استان بود، اكنون با سرقت و مسائل اجتماعی دست وپنجه نرم می كند.
عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع خاطرنشان كرد: سمنان از بین ۳۱ استان تا امروز كمترین صدمه محیط زیستی را دیده است؛ می تواند قطب گردشگری طبیعی، تاریخی و فرهنگی ما باشد. مردم سمنان از آرام ترین و متعادل ترین مردم ما هستند، اما همه اینها را می خواهیم از سمنان بگیریم. ما امروز نه نگران مردم مازندران، بلكه به فكر منافع مردم خود سمنان هستیم.
وی خاطرنشان كرد: چرا به جای ۱۰ میلیارد تومان هزینه كردن برای انتقال آب، كار ساده تر را انجام نمی دهیم و جلوی هدر رفت آب موجود را نمی گیریم؟
درویش اظهار داشت: نكته آخر اینكه اگر آب شور در مبدأ شیرین شود، فاجعه به بار می آورد چون كه ما همین الان هم ۹۰ درصد ماهی خاویاری خویش را از دست داده ایم؛ میزان آلودگی آب دریای كاسپین ۴۰ برابر حد مجاز است و هیچ ظرفیتی برای آلایندگی بیشتر نداریم. حال سؤال اینجاست اگر هم آب را شور منتقل نماییم و آن را در سمنان شیرین نماییم چه اتفاقی می افتد؟ اگر در اثر زلزله یا بر اثر فرآیندهای شیمیایی و یا هر دلیل دیگری لوله صدمه ببیند و این حجم بزرگ آب شور در كوهستان های حاصلخیز و جنگل های هیركانی ما رها شود، فاجعه ای به مراتب بزرگتر از انفجار اتمی رخ خواهد داد.
عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع در انتها تصریح كرد: ما میلیاردها پول خرج می نماییم تا كیفیت زندگی مردم را بهتر نماییم و این كار بسیار نابخردانه ای است؛ یعنی پول خرج می نماییم تا مردم زیادی را بكشیم و كیفیت زندگی را پائین بیاوریم؛ اگر اسم این كار حماقت نیست پس حماقت چیست؟
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب