مهر بررسی می كند؛
حقایق و شایعات سیل های اخیر، نقش سیلاب ها در افزایش تاب آوری كشور
به گزارش لوازم حیوان خانگی سیلاب های اخیر باآنكه خسارت های غم انگیز و تلخی برای بخش بزرگی از ایرانی ها به جای گذاشت، اما با شناخت درست عوامل و نتایج آن و پرهیز از شتاب زدگی و شایعه پراكنی می توان آنرا به فرصت بدل كرد.
خبرگزاری مهر، گروه جامعه – مسعود بُربُر: با فروكش كردن ابعاد تلخ سیلاب های اخیر به مدد حركت یكپارچه ملی همه اقشار و از همه نقاط كشور، كارشناسان حالا را زمان مناسبی برای تحلیل و بررسی عوامل و نتایج سیل های اخیر بر كشور می دانند.
آیا در سیلاب های اخیر تمام خانه هایی كه به ویرانه تبدیل شدند، غیرقانونی و بدون مجوز بودند؟ مردی روستایی كه تمام زندگی اش محو شده بود در جواب اظهار داشت: «به من مجوز داده اند، اصلاً خودشان آمدند محل خانه را تعیین كردند.»
البته تحلیل های آغازین و گمانه زنی ها نه تنها قبل از اینكه حتی همزمان با سیلاب ها كلید خورده بود. از شایعات دور از ذهنی همچون نقش باروری ابرها در ایجاد سیلاب گرفته تا این توهمات فانتزی كه اگر سدها نبودند خوزستان به آكواریوم بدل می شد، بدون در نظر گرفتن شرایط در مناطق سیل زده و بی توجه به كلیه مبانی اقلیمی و تاریخی این مناطق عنوان شد و «پروژه یابان» و «كاسبان سیل» بی اندكی مكث تلاش كردند بر موج شایعات و اطلاعات بررسی نشده سوار شوند.
اكنون، بعد از فروكش كردن سیلاب حقیقی و اطلاعاتی، به راستی سیلاب ها، جدا از صدمه های سختی كه به بخش بزرگی از هموطنانمان وارد كردند، در طولانی مدت برای كشاورزی و زیست بوم ایران زمین مفید بودند یا مضر؟ سدها در این میانه ناجی بودند یا فاجعه آفرین؟ در ادامه سیلاب ها باید آماده چه چالش ها یا فرصت هایی باشیم؟
حریم فروشی یا پول خون مردم
معین ایرانشاهی، كارشناس ارشد منابع آب در این باره به خبرنگار مهر می گوید: دو عامل تأثیرگذار در شدت و خسارت سیل را باید بررسی كرد. اولین عامل، تغییر شرایط محیطی برای بقا یا زیاده خواهی با دخل و تصرف های غیرمجاز در بستر و حریم رودخانه و مسیل هاست. در سطح كشور ۱۴۰ هزار كیلومتر رودخانه بزرگ، متوسط و كوچك وجود دارد كه تعیین بستر و حریم رودخانه ها مطابق قانون توزیع عادلانه آب برعهده وزارت نیرو بوده و معمولاً با عنایت به سیلاب با دوره برگشت ۲۵ ساله تعیین می شود. تصرف مجرا و بستر رودخانه تقریباً در تمام سیل های حادثه ساز، عامل اصلی ایجاد خسارت و تلفات انسانی است. حتی در سیلاب اخیر هم تأثیرگذاری این عامل را مشاهده كردیم.
هرچه پوشش گیاهی كم شود میزان جذب و نفوذ آب در زمین كاهش یافته و رواناب ناشی از بارش ها حتی تا ۳۰ برابر، نسبت به حالتی كه پوشش گیاهی در سطح حوضه باشد افزایش یافته است
ایرانشاهی در پاسخ به این پرسش كه اگر قانونی برای این كار نوشته شده است پس چرا تعیین بستر و حریم انجام نشده بود اظهار داشت: ما دو نوع ساخت و ساز داریم قانونی و غیرقانونی؛ غیر قانونی كه تعریفش واضح است. آیا در سیلاب های اخیر تمام خانه هایی كه به ویرانه تبدیل شدند، غیرقانونی و بدون مجوز بودند؟ اساساً نه. البته همین سوال را خبرنگاری از مردی روستایی كه تمام زندگی اش محو شده بود پرسید؛ و در جوابش گفت "به من مجوز داده اند، اصلاً خودشان آمدند محل خانه را تعیین كردند" و منظورش مسئولین ذیربط بود.
وی اشاره كرد: مگر در محل كار مسئولین ذیربط یك نقشه ی ساده ی پهنه بندی سیلاب وجود نداشت، كه به آن نگاه كنند و از روی آن مجوز صادر شود. ولی این تمام ماجرا نیست. وقتی شنیدیم كه نماینده گنبدكاووس می گوید «درآمد حاصل از حریم فروشی شهرداری ها، پول خون مردمی است كه در سیل غرق شدند» یعنی مقصر را شهرداری می دانست و كاملاً هم به جا و به حق بود، ولی فراموش نكنیم كه در همان مجلس و در قانون بودجه ۹۴ تصویب گردید كه دولت اجازه فروش حریم خشك شده رودخانه ها را صادر كند و این یعنی نبود آینده نگری و عدم مدیریت صحیح. و می فهمیم كه بعضی مواقع رخدادهای طبیعی بحران نیستند و مدیریت بعضی از مسئولین عامل بحران است.
این كارشناس ارشد منابع آب تاكید كرد: در بعضی رخدادها، سلسه وار از مردم تا مسئولین، مقصر اصلی فاجعه هستند و چیزی كه به وضوح پایمال می شود سرمایه های انسانی و ملی ما است. چقدر زمان و سرمایه احتیاج داریم تا فقط شرایط عادی را در مناطق سیل زده برقرار كنیم؟ آیا فكری به حال مشكلات اجتماعی و روانی پس از سیل كرده ایم؟!
ایرانشاهی عامل دوم تشدید خسارت سیل را تخریب منابع طبیعی و پوشش گیاهی دانست كه در اثر عوامل طبیعی همچون تغییر اقلیم و خشكسالی های اخیر و همینطور عوامل انسانی و دخل و تصرف های غیرمجاز صورت گرفته است.
وی توضیح داد: پدیده سیلاب دو عامل شدت بارندگی و پوشش گیاهی بسیار مهم است؛ هر چه شدت بارندگی در واحد زمان بیشتر باشد امكان وقوع سیل بیشتر می شود، از آن سو هرچه پوشش گیاهی كم شود میزان جذب و نفوذ آب در زمین كاهش یافته و رواناب ناشی از بارش ها حتی تا ۳۰ برابر، نسبت به حالتی كه پوشش گیاهی در سطح حوضه باشد در بعضی از حوضه های با شیب تند و دارای خاك های فرسایش پذیر افزایش یافته است. این امر سبب جابه جایی گل و لای زیادی شده و قدرت سیلاب را افزایش داده و به تبع آن شاهد خسارات و تلفات زیادی خواهیم بود.
ما به حریم دریاها هم احترام نمی گذاریم، چه برسد به حریم رودخانه ها، مسیل ها و كانال های آبی. ازاین رو یكی از مهمترین عوامل در افزایش خسارات سیلاب های اخیر، همین پدیده بوده است
وی تصریح كرد: برپایه اصل ۴۵ قانون اساسی انفال و ثروت های عمومی مانند جنگل ها، دریاها و مراتع در اختیار حكومت اند، تا در جهت مصالح عامه صرف شوند. مقام معظم رهبری، حفظ محیط زیست برای نسل های آینده را «خط قرمز» دستگاه های نظام اعلام فرموده، حتی دست درازی به منابع طبیعی و ملی به بهانه ساخت مسجد و حوزه علمیه را هم ممنوع كردند. با این وجود در شمال كشور شاهد نابودی روزانه ۴۰ هكتار از جنگل ها به بهانه های مختلف هستیم. امان از سوداگرنی كه برای تسریع در ساخت ویلاهای خود، این قارچ های سمی جنگل های ایران، با آتش سوزی عمدی در جنگل و دست اندازی به سرمایه های ملی، ظاهراً آرامش را برای خود و درواقع نابودی را برای تمام مردم به ارمغان می آورند. ازاین رو دستگاه های قضائی و اجرایی و تمامی مردم مكلفند كه در جهت حفظ و توسعه ثروت های عمومی و هم در جهت جلوگیری از وقوع جرم در این زمینه اقدام نمایند.
اثرات مثبت سیل بر طراوت حاصلخیزی خاك
سعید صادق لو، كارشناس جغرافیای سیاسی و عضو انجمن ژئوپلیتیك ایران، هم درباره بلایای طبیعی اخیر در كشور به خبرنگار مهر اظهار داشت: سیل، آتشفشان، زلزله و… پدیده های طبیعی كره‌ی زمین هستند. هركدام از این پدیده ها به صورت ذاتی بحران آفرین نیستند، بلكه این خود ما انسان ها هستیم كه با عدم رعایت مسائل گوناگون، آنها را تبدیل به بحران هایی عظیم و مخاطره آفرین می نماییم.
صادق لو توضیح داد: در هنگام یا پس از یك بارندگی شدید، مقدار دبی رودخانه به سرعت افزایش یافته و در نتیجه آب از بستر عادی خود سر ریز و دشت سیلابی و مناطق اطراف را دربر می گیرد و از آن بعنوان سیل یاد می شود كه این، پدیده ای كاملاً طبیعی است و اثرات مثبت و قابل تأملی بر روی طراوت محیط و حاصل خیزی خاك دارد. حال چنانچه یك سیل باعث ویرانی می شود و تبدیل به بلای عظیم می شود، مقصر اصلی آن خود ما انسان ها و نحوه مدیریت فضای جغرافیایی مان است.
فقط تالاب های سه گانه آلاگل، آجی گل و آلماگل تقریباً معادل سدهای استان گلستان آب در خود ذخیره كرده اند
وی اشاره كرد: ما با مدیریت های خود می توانیم به شكلی عمل نماییم كه خسارات سیل به حداقل ممكن آن برسد. البته این سیر مدیریتی زمان بر و پایدار می باشد و حاصل تصمیمات یك روزه و یك هفته ای نیست.
این كارشناس محیط زیست و جغرافیای سیاسی تصریح كرد: اگر دقت كرده باشیم، در دو سال اخیر معمولاً بارش ها رگباری و بعضاً كوتاه مدت بوده اند، و این یكی از خصوصیات مناطق بیابانی است. بنابراین در اقلیم بیابانی احتمال سیلابی شدن بیشتر است. نگاهی به وضعیت اقلیمی ایران، ما را متوجه واقعیات قابل توجهی می كند. میزان بارش های ۵۰ ساله ایران ۲۵۰ میلیمتر بوده است، كه البته در چند سال اخیر، هیچ زمانی به این میزان در سال نرسیدیم. اما امسال شاهد بارش هایی خیره كننده در كشورمان بودیم، به نحوی كه در انتها اسفندماه (ماه ششم در سال آبی)، به میانگین ۵۰ ساله‌ی ۲۵۰ میلی متر رسیدیم و الان كه در ایام پایانی فروردین قرار داریم، میزان آن حدوداً به ۲۹۰ میلی متر رسیده است.
صادق لو افزود: هرچند كسی دوست ندارد كه نعمتی به اسم بارش های فراوان قطع شود اما واقعیت آن است كه به احتمال زیاد، ما در سال های بعد به نظم طبیعی اقلیمی مان كه بارش كم است، بازخواهیم گشت. بنابراین نباید از بارش های امسال فریب بخوریم و فكر نماییم كه اقلیم ایران از این به بعد فوق العاده پر بارش خواهد بود. امكان دارد یك یا دوسال بارشمان خوب باشد، اما در انتها، به اقلیم خود بازخواهیم گشت. یادمان نرود كه عرض جغرافیایی ما، اجازه ی ایجاد اقلیم مرطوب دراز مدت را نمی دهد، و معمولاً دوره های ترسالی بیشتر از یكسال و دو سال نیست.
به جای انجام اقدامات شتاب زده ای چون حذف بودجه مقابله با بیابان زایی به بهانه جاری شدن سیل، باید از این فرصت حداكثر استفاده را بكنیم تا بخشی از خسارت ها با هزینه به مراتب پایین تر جبران شود
صادق لو در پاسخ به این پرسش كه آیا ما در كشورمان این حریم را رعایت می نماییم و به آن اهمیت می دهیم یا نه اظهار داشت: نكته قابل تأمل این است كه ما به حریم دریاها هم احترام نمی گذاریم، چه برسد به حریم رودخانه ها، مسیل ها و كانال های آبی. ازاین رو یكی از مهمترین عوامل در افزایش خسارات سیلاب های اخیر، همین پدیده بوده است.
سه تالاب به اندازه كل سدهای گلستان، آب ذخیره كردند
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست هم با اشاره به نقش تالاب ها در حفاظت مقابل سیل اظهار داشت: در سال ۱۳۹۷ از محل اعتبارات طرح حفاظت و احیای رودخانه ها و تالاب های در معرض خطر، مبادرت به این لایروبی كرده بود كه همین امر باعث هدایت بخشی از سیلاب های حوضه اترك به این تالاب ها شده و شواهد و اسناد موجود نشان دهنده نقش مؤثر این تالاب های طبیعی در كاهش حجم سیلاب های اخیر است.
ظهرابی اظهار داشت: فقط تالاب های سه گانه آلاگل، آجی گل و آلماگل تقریباً معادل سدهای استان گلستان آب در خود ذخیره كرده اند.
وی تاكید كرد: بعد از جاری شدن سیل، زمزمه هایی از حذف بودجه های مربوط به خشكسالی و بیابان زایی و احیای تالاب ها و عرصه های طبیعی به گوش می رسد در صورتیكه سیل با وجود فرصتی بسیار مناسب كه برای احیای پوشش گیاهی عرصه ها به وجود آورده است، از سویی با انتقال رسوبات ریزدانه پهنه های وسیعی را مستعد ایجاد گرد و غبار كرده است.
وی افزود: افزایش رطوبت خاك، در دسترس بودن آب كافی و انباشت گل و لای رسوبات ناشی از سیل سبب می شود تا برنامه های احیای پوشش گیاهی و مراتع صدمه دیده با هزینه ای بسیار كمتر از قبل قابل انجام باشد.
این مقام مسئول افزود: از طرفی انباشت رسوبات حاصل از سیل پس از مدت كوتاهی، سبب ایجاد چشمه های جدید تولید گردوغبار می شود كه با ایجاد پوشش گیاهی باید از این مورد جلوگیری شود.
مگر ما در خلیج فارس در اعماق زیاد حفاری نمی كنیم؟ چرا برای حفاری نفت در هورالعظیم با عمق آب یك متری، تالاب را خشك كردیم؟ وی ادامه داد: به جای انجام اقدامات شتاب زده ای چون حذف بودجه مقابله با بیابان زایی به بهانه جاری شدن سیل، باید از این فرصت حداكثر استفاده را بكنیم تا بخشی از خسارت ها با هزینه به مراتب پایین تر جبران شود.
ظهرابی اشاره كرد: اقداماتی همچون بذرپاشی، نهال كاری، كاهش فشار بر مراتع و قرق كردن رویشگاه ها با مشاركت جوامع محلی، همچون اقدامات سریع و زود بازده برای مقابله با بیابانزایی و جبران خسارت ها هستند.
محیط زیست برای ما مهم نیست
اگرچه اغلب این سخنان بعد از سیلاب های اخیر مطرح شدند اما قبل از این هم بارها در این باره صحبت شده و كارشناسان هشدارهای لازم را داده بودند. با این وجود عملكرد نهادهای دولتی گویای درس گرفتن این نهادها از این هشدارها نبوده است. محمد درویش، عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع، در گفتگو با خبرنگار مهر تصریح كرد: ما با یك سیل استثنایی روبرو بودیم و در واقع این سیل می توانست یك خطر جدی را برای همیشه از شر مردم خوزستان دور كند. متأسفانه به جای اینكه ما از این فرصت استفاده نمائیم و تمام قلمرو هورالعظیم را در بخش ایرانی سیراب نماییم اول همه تلاشمان را كردیم آب به مخازن سوم، چهارم و پنجم نفوذ نكند و بعد هم كه راهی جز ورود آب به تالاب ندیدیم تلاش شد همان مقداری كه نفوذ كرد هم ارتفاع آب زیر یك متر باشد تا به تأسیسات نفتی صدمه ای وارد نشود. این سبب می شود كه این آب به سرعت خشك شود و باردیگر گل و لای و ریزگردهای بیشتری را به ارمغان بیاورد. وی تصریح كرد: سیلی كه صورت گرفت نشان داد كه چقدر ما در حق تالاب هورالعظیم جفا كردیم و در واقع این سیل بود كه نشان داد صنعت نفت به نحوی سازه های خویش را طراحی نموده كه فكر می كرده هیچگاه در این منطقه آبی جاری نخواهد شد.
ممكن است سیل ها در كوتاه مدت خسارتی به محصولات كشاورزی و باغی بزنند اما در بین مدت و بلند مدت این خسارت جبران می شود و عملكرد سیل ها برای تاب آوری سرزمین و افزایش آبخیزداری بسیار مثبت است
عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع تاكید كرد: در واقع ما خوزستان را فضای میادین نفتی می نماییم و فعالان محیط زیست هم اصولاً با میادین نفتی مشكلی ندارند ولی سوال آنها این است كه چرا این توسعه میادین نفتی را طوری طراحی نكردید كه بتواند در محیط های آبی هم اتفاق بیفتد؟ مگر ما در خلیج فارس در اعماق زیاد حفاری نمی كنیم؟ به راحتی می توانستیم این كار را اینجا هم با هزینه خیلی خیلی كمتر بكنیم. چرا نكردیم؟ چون محیط زیست برای ما مهم نبود.
درویش درباره مفید یا مضر بودن سیلاب های اخیر برای كشاورزی اظهار داشت: در واقع سیل ها یكی از علل حاصلخیز بودن جلگه خوزستان در طول هزاران سال قبل بوده اند. اگر این سیل ها نمی آمدند و این آبرفت های شكلاتی جاری نمی شدند ما هیچگاه دشت های حاصلخیزی در سیستان، خوزستان، میناب و برفاب نداشتیم. سیل ها همیشه نعمت بوده اند منتها ما به سبب ساخت و سازهای بی رویه ای كه در حریم سیلابی رودخانه ها انجام دادیم، آنها را تبدیل به نقمت كردیم و خسارت های سنگین به این علت به وجود آمده است. سیل ها مواد حاصلخیز زیادی را با خود همراه دارند و این می تواند به حاصلخیزی خاك كمك نماید و در واقع سیل ها، نمك شویی می كنند و میزان نمك و املاح را از سطح مزارع می شویند و می برند.
وی افزود: به صورت كلی سیل ها مفید هستند. امكان دارد در كوتاه مدت خسارتی به محصولات كشاورزی و باغی بزنند اما در بین مدت و بلند مدت این خسارت جبران می شود و عملكرد سیل ها برای تاب آوری سرزمین و افزایش آبخیزداری بسیار مثبت است.
وی در پاسخ به مدافعان سدسازی كه می گویند اگر سدها نبود سیل خوزستان را غرق می كرد هم اظهار داشت: می توانیم به چهره خوزستان نگاه نماییم. در خوزستان كهن سازه هایی دیده می شود مثل سازه های آبی شوشتر كه دو هزار سال قدمت دارند. یا سازه های چغازنبیل كه بیشتر از سه هزار سال قدمت دارد. آیا اگر قرار بود با هر سیل صدساله خوزستان به زیر آب برود، این سازه ها باقی می ماندند؟ قدمت سدها در خوزستان ۵۰ سال است. طبیعی است كه این ادعای گزاف و بی اساسی است.
عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع توضیح داد: اتفاقی كه در این ۵۰ سال افتاده این است كه ما به مدد سدهایی كه ساختیم پیكربندی جلگه خوزستان را تغییر دادیم. حریم رودخانه ها را تنگ كردیم و به این دلیل در یك منطقه الان با دبی ۴۰۰ مترمكعب بر ثانیه خانه ها به زیر آب می رود، در حالیكه پیش از راه اندازی سد كرخه این منطقه می توانست هزار مترمكعب در ثانیه را تحمل كند. اینها دستكاری هایی بود كه ما كردیم و سبب شد خوزستان در واقع به این شدت صدمه ببیند.
در عادتی افتخار آمیز كه شاید روشن تر از هر جا در واقعه سیل شیراز و در رفتار شگفت همشهریان سعدی و حافظ به چشم آمد، نه فقط دستگاه های مسئول كه هر اهل خیر و هر آزاده ای دست به كار شد تا برای هموطنان صدمه دیده از سیل در حد وسع و توان خود كاری بكند و كرد، چه باك اگر در این میانه هستند كسانی كه حتی در چنین وضعیتی به دنبال سو استفاده باشند
درویش در پاسخ به اینكه آیا سیلاب های اخیر مشكل آب های زیرزمینی كشور را حل می كند یا نه اظهار داشت: به صورت متوسط انتظار داریم كه یك چهارم از ارتفاع بارندگی در زمین نفوذ كند یعنی اگر یك متر بارندگی رخ بدهد به صورت متوسط ۲۵ سانتی متر آن در زمین نفوذ می كند. كل بارندگی كه الان در كشور اتفاق افتاده حدود ۲۷۰ «میلی متر» است در حالیكه مناطقی در ایران داریم مثلاً در استان فارس كه ۴۰۰ متر سطح آب زیرزمینی پایین رفته است و برای آنكه آنرا جبران نماییم باید ۱۶۰۰ «متر» بارندگی اتفاق بیافتد این یعنی ایرانی ها متأسفانه ذخیره آب شیرین دست كم ۱۰۰۰ ساله خودشان را مصرف كرده اند و نباید گرفتار این توهم شوند كه با این بارش ها می توانیم همه آن مشكلات و نابخردی ها را حل نماییم.
فریب كاسبان سیل را نخوریم
گیتی خزاعی، پژوهشگر جامعه شناسی تغییر اقلیم، هم ضمن اخطار نسبت به ظهور پدیده «كاسبان سیل» به خبرنگار مهر اظهار داشت: یك گروه از كاسبان سیل اخیر در كشور، «سدستایان» هستند كه طرفداران بی چون و چرا و نامنتقد سدسازی در كشور می باشند و حسرت می خورند كه چرا در این سال ها سدهای بیشتری نساختند و با استناد به حجم عظیم آب رهاشده در شهرها و روستاهای مورد هجوم سیل، و با اشاره به كاركرد اخیر بعضی از سدهای كشور در نگهداری از بخشی از این ورودی عظیم آب، و كمك این سدها به محدود كردن ورود آب به شهرها و روستاها، زمزمه ساختن سدهای جدید، كسب اعتبارات جدید برای سدسازی، دریافت مصوبات جدید برای سدسازی، دریافت اعتبار برای اتمام سدهای نیمه تمام كشور و … را سر داده اند.
وی اشاره كرد: باید توجه داشت كه به لحاظ تمدنی، گرچه بشر تكنیك سدسازی را بعنوان یكی از طریق های مهار آب ابداع كرده است، اما تعرض و تصرف حق آبه طبیعت به واسطه راه اندازی سد هم افترا كمی نیست كه با نادیده گرفتنش بشود به سدسازی های بیشتر در كشوری كه سالهاست سدها حق آبه طبیعت را بی محابا بلعیده و تبخیر كرده اند، تن داد.
خزاعی گروه دیگر كاسبان سیل را «پروژه یابان» عنوان نمود و اظهار داشت: آنها مقاطعه كاران، و پروژه سازهای حرفه ای كشور هستند كه هنوز سامانه های بارشی از آسمان ایران عبور نكرده اند، قلاب پروژه یابی و پروژه سازی شان را در موج خروشان ِ گل آلود سیلاب درافكنده اند و برای بازسازی آنچه خود مكرر می سازند و ویران می كنند و باز می سازند، اعلام آمادگی كرده اند. نتیجه سیل برای اینها، پروژه های بیشتر و برای ایران صدمه پذیری بیشتر، كاهش تاب آوری و كم تابی بیشتر جامعه در مقابل حوادث طبیعی، و هدررفت بودجه آب رفته و اندك عمرانی كشور است. دولت هم البته در نهایت مجبور خواهد شد آنچه از دزد «سیل» باقی مانده را به رمال «پروژه یاب ها» و «پروژه سازها» بدهد تا بتواند مطالبات عمرانی مردم را بعد از این ویرانی هولناك زیرساخت ها، یك جوری «جمع وجور» كند.
نه زمینی غرق می شود و نه سدی شكسته می شود البته سیل بهانه به دست گروهی از افراد كه به دنبال سیاه نمایی و برساختن فاجعه های دروغین بودند هم داد. عده ای از شكستن قریب الوقوع سدها خبر دادند و بعضی از زیر آب رفتن خوزستان طی ۲۴ تا ۴۸ ساعت خبر دادند. اتفاقی كه هیچگاه رخ نداد، سدی شكسته نشد و خوزستان هم زیر آب نرفت. این سخنان در حالی بیان می شد كه دستیار ویژه مدیرعامل سازمان آب و برق خوزستان درباره شایعات انتشار یافته درباره برخی سدهای این استان به خبرنگار مهر اظهار داشت: پایداری همه سدها همچون سد كرخه در شرایط خوب ارزیابی شده اند و مشكلی ندارند.
ناصر كرمی اقلیم شناس هم همان زمان در گفتگو با خبرنگار مهر اشاره كرد: هیچ جایی نه مقرر است غرق شود و نه نابود شود و نه سدی شكسته شود. كرمی اضافه كرد: مشكل الان این است كه مردم هنگام اخطار سیل جا به جا نمی شوند. اگر جا به جا شوند دست كم خسارت جانی ایجاد نمی گردد، به جز مزارعی كه به زیر آب می رود و آن مزارع هم به هر حال گرفتار یك خسارت مالی با عدد و رقم مشخصی می شود كه دولت باید آن خسارت اقتصادی را پوشش بدهد.
موج دریادیده را از سیل بی انتها چه باك
بازسازی آنچه از دست رفت بدون شك فوق العاده پرهزینه، زمان بر و تأثربرانگیز است، اما ملت ایران در شرایطی خیلی سخت تر از این یكپارچگی بی بدیل خویش را به معرض نمایش گذاشته اند و از پس بحران ها برآمده اند. در عادتی افتخار آمیز كه شاید روشن تر از هر جا در واقعه سیل شیراز و در رفتار شگفت همشهریان سعدی و حافظ به چشم آمد، نه فقط دستگاه های مسئول كه هر اهل خیر و هر آزاده ای دست به كار شد تا برای هموطنان صدمه دیده از سیل در حد وسع و توان خود كاری بكند و كرد. چه باك اگر در این میانه هستند كسانی كه حتی در چنین وضعیتی به دنبال سو استفاده باشند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب