بیابان زایی به شهر اصفهان رسید آلودگی بستر زاینده رود به فلزات سنگین
به گزارش لوازم حیوان خانگی، استاد گروه خاک شناسی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان اظهار داشت: بیابان زایی به دروازه های شهر اصفهان رسیده و ۵۵۰ هزار هکتار کانون بحرانی با شدت بالای تولید ریزگرد این منطقه را احاطه کرده است.
به گزارش لوازم حیوان خانگی به نقل از مهر، پروفسور احمد جلالیان بامداد پنجشنبه در اولین کنفرانس تازه های علمی آلاینده های زیست محیطی و تأثیر متقابل آن بر سلامت جامعه که در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برگزار گردید، اظهار داشت: ما هم اکنون با پدیده ای به نام بیابان زایی مواجه هستیم که به بحرانی جدی برای کشور تبدیل گشته است. این پدیده ۲۵ استان ایران را درگیر کرده و استان اصفهان نیز از این معضل مستثنی نیست.
وجود ۵۵۰ هزار هکتار کانون بحرانی با شدت بالای تولید ریزگرد
وی اضافه کرد: بر مبنای آخرین آمار ارایه شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست، حدود هفت میلیون هکتار کانون گردوغبار در کشور وجود دارد که از این میزان، ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار هکتار در استان اصفهان واقع شده است.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: حدود ۵۵۰ هزار هکتار به عنوان کانون های بحرانی با شدت بالای تولید گردوغبار در استان اصفهان شناسایی شده که عمده این کانون ها در مناطق شمال شرق، شرق و مرکز این استان است.
جلالیان ضمن اشاره به تبعات بیابان زایی، فرونشست زمین را یکی از جدی ترین دستاوردهای این پدیده در اصفهان دانست و اظهار داشت: فرونشست زمین در این استان بشدت درحال گسترش است و همراه با گردوغبار آلوده، دو تهدید اصلی زیست محیطی منطقه را می سازند.
به گفته این استاد دانشگاه، گردوغبارهای آلوده حاوی فلزات سنگین خطرناکی مانند آرسنیک، کادمیوم، سرب، جیوه و مس هستند که در صورت افزایش غلظت، می توانند عوارض شدیدی نظیر اختلالات عصبی، گوارشی، استخوانی، مشکلات کلیوی، بیماری های خونی، اختلالات ذهنی و حتی سرطان را به همراه داشته باشند.
افزایش ۵ برابری فرونشست گردوغبار در گاوخونی
جلالیان با تاکید بر شدت این معضل در تالاب گاوخونی اضافه کرد: تالاب بین المللی گاوخونی به سبب خشک شدن، به یکی از کانون های اصلی تولید گردوغبار تبدیل گشته است.
استاد گروه خاک شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان خاطرنشان کرد: بررسی ها نشان داده است که میزان گردوغبار تولیدشده در این تالاب در مقایسه با سالهای گذشته تا پنج برابر بالا رفته است. این افزایش چشم گیر، تهدیدی جدی برای کیفیت هوای منطقه و سلامت ساکنان است.
وی با استناد به داده های کنترل کیفیت هوای اصفهان در سال ۱۴۰۴، تصریح کرد: ۶۰ درصد از روزهای دو سال اخیر در اصفهان، هوا به سبب وجود گردوغبار آلوده بوده و این در حالیست که در تهران این رقم به ۳۸ درصد می رسد.
جلالیان خاطرنشان کرد: بر خلاف تصور رایج که آلودگی هوا را تنها به کارهای صنعتی، وسایل نقلیه و سوخت های فسیلی نسبت می دهند، بخش قابل توجهی از آلودگی هوای اصفهان ناشی از گردوغبار است که حتی به داخل منازل نفوذ کرده و سلامت شهروندان را تهدید می کند.
وی ابراز کرد: بیابان زایی حال به دروازه های شهر در فاصله ۲۰ کیلومتری اصفهان رسیده و این مورد نیازمند اقدام عاجل است.
اصفهان هر ۹ روز یک پدیده گردوغبار دارد
این استاد دانشگاه با ارایه آماری از وضعیت گردوغبار در ۱۵ سال گذشته، تصریح کرد: در سال ۱۳۸۵، اصفهان تنها دو روز با پدیده گردوغبار مواجه بود اما این تعداد در سالهای بعد کم کم افزایش پیدا کرد. از سال ۱۳۸۷ که شروع دوره خشکسالی طولانی بود، تعداد روزهای گردوغبار به صورت قابل ملاحظه ای افزایش پیدا کرد بطوریکه در سال ۱۴۰۳، هر ۹ روز یک پدیده گردوغبار در اصفهان ثبت شده و در سجزی به ۶ روز و تالاب بین المللی گاوخونی، این آمار به هر ۷ روز یک دفعه رسیده است.
جلالیان اضافه کرد: در مقایسه با سال ۱۳۸۵ که تنها دو پدیده گردوغبار در اصفهان ثبت شده بود، در چهار ماه ابتدای سال ۱۴۰۰ این تعداد به ۱۳ مورد رسید که نشان دهنده افزایش هفت برابری است. در سال ۱۴۰۳ نیز از خرداد تا آبان، به مدت پنج تا ۶ ماه، پدیده گردوغبار به صورت مداوم گریبان گیر شهر بوده و شاخص کیفیت هوا در بعضی روزها به عدد نگران کننده ۵۰۰ رسیده است.
وجود کادمیوم و آرسنیک در بستر خشک زاینده رود
این استاد دانشگاه ضمن اشاره به تحقیقات جدید خود در ارتباط با وضعیت آلودگی رودخانه زاینده رود، اظهار داشت: رودخانه زاینده رود به سبب ورود فاضلاب های خام و استفاده از کودهای فسفاتی و آفت کش ها در کشاورزی، بشدت آلوده شده است.
جلالیان تصریح کرد: بررسی ها نشان داده است که این رودخانه به فلزات سنگینی مانند کادمیوم آلوده است که فلزی خیلی خطرناک با ریسک اکولوژیکی بالا بحساب می آید. این آلودگی از راه آب مورد استفاده در کشاورزی وارد چرخه غذایی شده و سلامت انسان و دام را تهدید می کند.
وی اضافه کرد: در مطالعاتی که در ایستگاههای مختلف زاینده رود انجام دادیم، مشخص شد که بستر خشک این رودخانه، بخصوص در مناطقی مانند پل خواجو، حاوی مقادیر بالایی از کادمیوم و آرسنیک است. این آلودگی ها در صورت استنشاق یا تماس با گردوغبار ناشی از بستر خشک رودخانه، می توانند مشکلات حاد سلامتی ایجاد کنند.
پروفسور جلالیان ضمن اشاره به تحقیقات انجام شده در دانشگاه آزاد اصفهان، نتایج نگران کننده ای را در مورد آلودگی گردوغبار به فلزات سنگین ارایه کرد و اظهار داشت: در مطالعه ای که روی بیماران ام اس و افراد سالم انجام شد، میزان سرب در ناخن های خردسالان ۱۸ برابر بیش از افراد سالم بود؛ همچنین، بررسی ۳۱ مجتمع مسکونی در اصفهان نشان داد که گردوغبار موجود در ۳۰ مورد از آنها به کادمیوم آلوده هستند.
وی تصریح کرد: کادمیوم فلزی خیلی خطرناکست که ریسک اکولوژیکی بالایی دارد و حتی در محیط های خانگی نیز از راه گردوغبار وارد بدن می شود.
استاد گروه خاک شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اضافه کرد: ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون که به صورت عمده منشأ تالابی دارند، به سبب اندازه کوچک خود به آسانی وارد دستگاه تنفسی تحتانی و جریان خون می شوند و مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد می کنند.
جلالیان با اشاره به اینکه این ذرات حاوی فلزات سنگین هستند و از راه تنفس، تماس پوستی یا مصرف مواد غذایی آلوده، سلامت انسان را به خطر می اندازند، اضافه کرد: در بین این فلزات، کادمیوم، آرسنیک و جیوه به سبب سمیت بالا و غلظت زیاد در گردوغبارهای اصفهان، تهدیدی جدی محسوب می شوند.
جلالیان ضمن اشاره به منشأ گردوغبارهای آلوده در اصفهان، اظهار داشت: منشأ اصلی این گردوغبارها در کلان شهر اصفهان، تالاب بین المللی گاوخونی و مناطق شمال شرقی استان است. خشکی بستر زاینده رود و اراضی کشاورزی رها شده نیز به تشدید این مشکل دامن زده است؛ علاوه بر این، کارهای انسانی مانند استفاده از کودهای فسفاتی، آفت کش ها و فاضلاب های خام در کشاورزی، به افزایش غلظت فلزات سنگین نظیر آرسنیک در محیط منجر گردیده است.
پتانسیل بالای تولید ذرات سمی در جنوب گاوخونی
وی با اشاره به اینکه تالاب گاوخونی به سبب خشک شدن، به یکی از کانون های اصلی تولید گردوغبار تبدیل گشته است، خاطرنشان کرد: در بخش های جنوبی این تالاب، پتانسیل بالایی برای تولید ذرات سمی وجود دارد که در ترکیب با فلزات سنگین، تهدیدی جدی برای سلامت عمومی محسوب می شود.
جلالیان اضافه کرد: بررسی های ما نشان داده است که نرخ فرونشست گردوغبار در تالاب گاوخونی به ۲۲۴ تن در کیلومتر مربع رسیده که پنج برابر بیش از سالهای گذشته است.
این استاد دانشگاه هزینه اقتصادی آلودگی هوای اصفهان را ۵۱ میلیون دلار تخمین زد و اظهار داشت: مرگ ومیر منتسب به آلودگی هوا در کلان شهر اصفهان از سال ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ حدود ۱۰۰ درصد بالا رفته است.
وی تصریح کرد: این آمار نشان دهنده عمق فاجعه ای است که اگر به آن توجه نشود، می تواند به یک بحران زیست محیطی تمام عیار تبدیل گردد.
جلالیان بر ضرورت اقدام فوری برای کنترل ۵۵۰ هزار هکتار کانون های بحرانی گردوغبار استان، اظهار داشت: ایجاد پوشش گیاهی چندساله، احیای مراتع و مدیریت منابع طبیعی همچون راهکارهای کاهش گردوغبار است؛ همچنین، تامین جریان پایدار آب در زاینده رود با دبی ۱۰ تا ۱۵ مترمکعب بر ثانیه می تواند به کاهش فرونشست زمین و تولید گردوغبار کمک نماید.
وی خاطرنشان کرد: این اقدامات نه فقط برای اصفهان، بلکه برای کل فلات مرکزی ایران ضرورت دارد.
پروفسور جلالیان با ابراز نگرانی از بی توجهی به این معضل، خواهان همکاری نهادهای مختلف همچون شورای شهر، سازمان محیط زیست و وزارت نیرو شد و تاکید کرد: اگر امروز برای حل این بحران اقدام نکنیم، در آینده با فاجعه ای زیست محیطی مواجه خواهیم شد که جبران آن خیلی دشوار خواهد بود.
این استاد دانشگاه افزود: ما باید به آلودگی زاینده رود و حضور فلزات سنگین مانند کادمیوم و جیوه در هوا توجه ویژه ای داشته باشیم برای اینکه این مسایل مستقیماً سلامت شهروندان را تهدید می کنند.
به اجمال، این استاد دانشگاه با ارائه آماری از وضعیت گردوغبار در ۱۵ سال گذشته، خاطرنشان کرد: در سال ۱۳۸۵، اصفهان تنها دو روز با پدیده گردوغبار مواجه بود اما این تعداد در سالیان بعد کم کم افزایش یافت. از سال ۱۳۸۷ که آغاز دوره خشکسالی طولانی بود، تعداد روزهای گردوغبار بصورت قابل توجهی افزایش پیدا کرد بطوریکه در سال ۱۴۰۳، هر ۹ روز یک پدیده گردوغبار در اصفهان ثبت شده و در سجزی به ۶ روز و تالاب بین المللی گاوخونی، این آمار به هر ۷ روز یک دفعه رسیده است. وی تصریح کرد: این اقدامات نه فقط برای اصفهان، بلکه برای کل فلات مرکزی ایران لازم است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب